Rasa ta wystąpiła po raz pierwszy zupełnie niespodziewanie w 1919 r. w hodowli małorolnego wieśniaka francuskiego Desir? Caillona w miejscowośći Pringe-Louche (dep. Sarthe). Reksy pojawiły się tu wśród licznego pogłowia jednolitej hodowli zajęczatych olbrzymów. Szczęśliwym zbiegiem okoliczności w dwóch kolejnych miotach u jednej samicy przyszła na świat para młodych tego nowego typu, także w następnym roku można było przystąpić do rozmnożenia nowopowstałej rasy. W ten sposób rozpowszechniła się brązowa rasa reksów. Przy urodzeniu króliki te z czasem dopiero porastają futrem o typowej brunatnej maści. Najwiarygodniejszym dowodem pozwalającym na wyróżnienie reksów spośród królików innych ras już w pierwszych dniach życia są zmarniałe i skręcone włosy dotykowe ich wąsów. U innych ras królików włosy te sterczą już we wczesnej młodości odstając sztywnie na pyszczku, są one bardzo grube i rosną do kilku centymetrów długości.